Na najnowszy numer „Okolicy Poetów” przyszło nam czekać dość długo. Owocem tej przerwy są jednak nowe, świeże, a zarazem sięgające do tradycji „Okolicy” pomysły. Nowe osoby, nowe wiersze i twarze.

Może myśleli Państwo że to nie pora na pisanie wierszy? Czy nie powinniśmy taktowanie zamilknąć wobec nieszczęść, które spadają na świat ostatnimi laty?

Poezja jest tym, co ocala i pozwala oddychać pełną piersią. Jest pokarmem dla pragnących wolności i ciągłości.

Cóż więc możemy zrobić? Nam, ludziom pióra, nie pozostaje nic innego, jak utrwalać na papierze to, co ulotne, niedostępne gołym okiem – a jednocześnie wyzwalające i ocalające, odzyskując czas, które biegnie – często przecież – nie linearnie.